Мишъала
|
|
Пожелание
רכבת לילה עמוסת קרונות
בחלונות מוארים.
בתמונה אחת עוד ילד,
באחרת גג ודלת
כה מוכרים.
אני רואה ספסל ותחנה
ויד מונחת על כתף קטנה,
וחיוכים חמים.
מישהו עצום עיניים
הצוחק עד לב שמיים,
נער תמים.
איזה עולם מוזר.
עולם מוזר.
שפתיים לוחשות באפלה,
רואה ולא שומע אף מילה
לפני הנשיקה.
איך שימרנו את הטעם
איך הלב היכה כמו רעם
עד השתיקה.
איזה עולם מוזר
איך הזמן שלי נוסע
ואני היטב יודע
איש לא חזר
אל קו ההתחלה
זוהי רק משאלה.
Ракевет лайла амусат кронот
бехалонот муарим.
Битмуна ахат од елед,
Баахерет гаг веделет
Ко мукарим.
Ани роэ сафсаль ветахана
Веяд мунахат аль катеф ктана,
Вехиюхим хамим.
Мишеhу ацум эйнаим
hацохек ад лев шамаим
Наар тамим.
Эйзе олам музар,
Олам музар…
Сфатаим лохашот баафела,
Роэ ве лё шомеа аф мила
Лифней hанешика.
Эйх шимарну эт hатаам
Эйх hалев hика кмо раам
Ад hаштика.
Эйзе олам музар
Эйх hазман шели носеа,
Ваани hейтев йодеа –
Иш лё хазар
Эль кав hаhатхала.
Зоhи рак мишъала.
Припев.
Как ночной поезд с освещенными окнами.
На одной картине – мальчик,
На другой – крыша и дверь,
такие знакомые.
Я вижу скамейку и остановку,
И руку, лежащую на маленьком плече,
и теплые улыбки,
смеющегося наивного подростка.
Губы шепчут что-то в темноте,
Смотрю и не слышу ни слова
перед поцелуем.
Какой странный мир…
Как летит мое время,
И я хорошо знаю –
Никто еще не вернулся
К началу.
Это только пожелание.
